Καλή Πρωτομαγιά!!!

"χελιδονάκι του Μαγιού πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές κι όταν αναστενάζω"

Λιλά / Μωβ: Το χρώμα της γενναιοδωρίας, που συμβολίζει την πίστη και την σοφία. Πιστεύεται ότι έχουν σχεδόν μυστικιστικό χαρακτήρα, με συμβολισμό που συνδέεται με γοητεία και επιθυμία. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι ένα λιλά ή ένα μωβ τριαντάφυλλο στέλνει ένα μήνυμα κεραυνοβόλου έρωτα.

Η ιστορία της πασχαλιάς, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ξεκινά με μια πανέμορφη νύμφη που ονομάζεται Συρίνα. Γοητεύεται από την ομορφιά της, ο Πάνας, ο θεός των δασών, που κυνήγησε την Συρίνα μέσα στο δάσος. Τρομαγμένη από τις αγάπες του Πάνα, τότε η Συρίνα του διέφυγε με τη μετατροπή του εαυτό της σε ένα αρωματικό θάμνο, το λουλούδι τώρα ονομάζετε πασχαλιά.
Το 8ο λουλούδι για την επέτειο γάμου, πασχαλιές συχνά θεωρούνται ως προάγγελος της άνοιξης, με την εποχή της άνθισης τους σηματοδοτούν αν η άνοιξη θα έρθει νωρίς ή αργά. Στη γλώσσα των λουλουδιών, τα μωβ άνθη της πασχαλιάς συμβολίζουν τα πρώτα συναισθήματα της αγάπης, ενώ το λευκό αντιπροσωπεύει την νεανική αθωότητα.

Το πρώτο βράδυ που σε πήρα αγκαλιά

θυμάμαι ήτανε γλυκιά πρωτομαγιά

Κι ήσουν ωραία όταν γελούσες

μοσχοβολούσες σαν πασχαλιά

Το άλλο βράδυ στη ζεστή την αμμουδιά

μου είπες λόγια που με βρήκαν στη καρδιά

Τώρα που πέρασε κι αυτή η Πρωτομαγιά

καινούργια όνειρα σε πήραν μακριά

Νέα σελίδα!!!

Νέα ζωή!!! Σκέφτηκα να γράψω πολλά αλλά θα αρκεστώ σε πολύ λίγα...

Εδώ έχω πάψει να "ζω" τα τελευταία χρόνια... Υπάρχω απλά... Έχω μετατραπεί από ένα αισιόδοξο πλάσμα με μόνιμα καρφωμένο ένα χαμόγελο στα χείλη, σε μια θλιμμένη ύπαρξη που μαραζώνει μέρα με τη μέρα... Η ζωή μου ποτέ δεν ήταν εύκολη ως τώρα αλλά πάντα κατάφερνα να βλέπω την θετική πλευρά των πραγμάτων και στο τέλος του τούνελ πάντα υπήρχε φως!!! Πλέον δεν το βλέπω... Τουλάχιστον όχι εδώ...

Γυρίζω σελίδα λοιπόν!!! Παίρνω την ζωή στα χέρια μου και μέσα από τον μονόδρομο που οδηγήθηκα εύχομαι να αξιωθώ να φτιάξω το δικό μου μονοπάτι!!! Απόφαση ζωής γεμάτη ρίσκο, απώλεια, πόνο, φόβο, πικρία, αλλά τόσο αναγκαία πλέον όσο το οξυγόνο!!! Δεν είναι ότι παύω να αγαπώ, να ελπίζω και να εύχομαι το καλύτερο... Δεν είναι ότι παραιτούμαι... Είναι που δε μπορώ να στέκομαι πλέον θεατής!!!

Φεύγω!!! Πιθανόν αυτή να είναι η τελευταία ανάρτηση μου από την Ελλάδα... Η επόμενη θα είναι από αλλού, κάπου μακριά... Δε θα χαθούμε!!! Οι φίλοι δε χάνονται και αυτοί που με αγαπάνε πάντα θα με βρίσκουν : )

Σας ευχαριστώ για όλα!!! Την παρέα, την ηθική στήριξη, την αγάπη, την κατανόηση... Όλα όσα μου έχετε προσφέρει απλόχερα τόσα χρόνια στην μπλογκογειτονιά!!! Ελπίζω ο κάθε ένας σας να έχει πάρει κι από μένα κάτι καλό!!!

Σας φιλώ γλυκά όλους!!!
Τα λέμε ; )

 

"Φεύγω για μένα να νιώσω καλά

Έχω να κάνω ακόμα πολλά

Φεύγω για μένα προτού τρελαθώ

θέλω να ζω"

Αποφθέγματα!!!

Τα σπασμένα φτερά χωράνε πιο εύκολα σε τυποποιημένα κουτιά.

Mikhail Turovsky, 1933-, Ουκρανός συγγραφέας

Πόσους νέους με μέλλον δεν είδαμε. Τι να γίνηκαν άραγε;

Arthur Wing Pinero, 1855-1934, Άγγλος θεατρικός συγγραφέας

Η ανεργία των νέων αυξήθηκε.
Μα τι διάολο ρε γαμώ το, δεν γερνάνε ποτέ;
Altan, 1942-, Ιταλός σκιτσογράφος

Πόσοι νέοι ξεκινούν σαν Δον Κιχώτες και γυρίζουν Σάντσο Πάντσα!
Oscar Louis Forel, 1891-1982, Ελβετός ψυχίατρος

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι θεωρούν την νεότητά τους σαν μια περίοδο ελευθερίας και χαράς. Ίσως επειδή ξέχασαν τη δική τους.
Margaret Atwood, 1939-, Καναδή συγγραφέας

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να αισθάνεται κανείς δημιουργός. Ο θρίαμβος της ζωής εκφράζεται με τη δημιουργία.
Henri Bergson, 1859-1941, Γάλλος φιλόσοφος, Νόμπελ 1927

Οι δύο θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: αγάπη και δουλειά.
Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πιαστήκαμε από το πλέγμα της ζωής
νομίζοντας πως είναι τριαντάφυλλο
και γεμίσαμε τα νιάτα μας πληγές...

Βιαστήκαμε να αγαπήσουμε...
δώσαμε την καρδιά μας
νομίζοντας πως θα ήταν εύκολο
να την πάρουμε πίσω...
γεμίζοντας τα μάτια μας δάκρυα...

Βιαστήκαμε να πληγώσουμε...
κρατούσαμε το μαχαίρι
μα πληγώσαμε αυτούς που δεν έφταιγαν...

Βιαστήκαμε να ματώσουμε...
γράψαμε τα σ' αγαπώ στην αμμουδιά
μα τα έσβησε το κύμα...

Βιαστήκαμε να αποφασίσουμε...
παίρνοντας λάθος μονοπάτι
μένοντας σύντομα μόνοι...
μέσα στο σκοτάδι...

Βιαστήκαμε να ονειρευτούμε...
πληγώνοντας την ψυχή μας
κάνοντας την να κρυφτεί
στις σκιές...

Βιαστήκαμε να τρέξουμε μακριά....
κάνοντας τον εαυτό μας
έναν σύγχρονο δραπέτη ονείρων...

Βιαστήκαμε να παρασυρθούμε...
από ένα παραμύθι...
που δεν είχε ευτυχισμένο τέλος...

Βιαστήκαμε να ξεχάσουμε...
αφήνοντας τις αναμνήσεις
στην αμμουδιά για να τις πάρει
το κύμα...
η λήθη...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πετάξαμε την ζωή μας
σαν μαραμένο τριαντάφυλλο...

Αν υπάρχω...
θα σε θυμάμαι...
Κι αν χαθώ...
μην με ξεχνάς...
Σ' αγαπώ...
Κρυφά...μέσα μου...

Της Amylee (?? Για να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα σε ποιόν ανήκει αλλά είναι πολύ ωραίο!!!)

Muzicons.com

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Κώστας Βάρναλης, 1883-1974, Ποιητής

Πέντε χρόνια!

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια! Σαν χθες μου μοιάζει! Κι ακόμα δεν έχουν λιγοστέψει οι στιγμές που νιώθω πως θα κλείσω τα μάτια μου κι όταν τα ανοίξω όλα θα γίνουν ένα κακό όνειρο! Γιατί δεν είναι μόνο η έλλειψη που πονάει και το κενό που κανείς και τίποτα δε μπορεί να καλύψει... Αλλά αυτή η περίεργη αίσθηση που όλο και πιο έντονη γίνετε μέσα μου... Η αρχή της αντίστροφης μέτρησης!

Θυμάσαι τα σπιτάκια από τραπουλόχαρτα? Είναι λες και εκείνη τη μέρα τραβήχτηκε ένα χαρτί και γκρεμίστηκαν όλα!!! Διαλύθηκαν!!! Άλλα χάθηκαν, άλλα πέσανε εδώ κι εκεί κι άλλα τα παίρνει μακριά ο αέρας... Ποτέ πια δε θα είναι μαζί... ποτέ πια δε θα γίνει σπίτι από την ίδια τράπουλα!!!

Κυριακή 03/02/08!!!
Μου λείπεις!!!