Τον τελευταίο καιρό το πρόβλημα αυτό επανήλθε. Πάλι τα βλέπαμε μαύρα, πάλι το κλίμα ήταν άσχημο, πάλι κανένα καλό σημάδι στον ορίζοντα... Σήμερα, μέσα στο δωμάτιο μου, πάλι παρακάλεσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και πάλι χτύπησε η πόρτα και πάλι έμαθα... Με άκουσε!!!
Δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας. Την εκκλησία την έχω στην καρδιά μου!
Δεν εξομολογούμαι σε παπά, μονάχα σε Εκείνον μιλάω κι όλα τα ξέρει!
Καμιά φορά θυμώνω και τα βάζω μαζί Του, άδικη γίνομαι. Και γκρινιάζω κι αμφισβητώ...
Μα αν αυτό δεν είναι σημάδι δικό Του τότε δεν ξέρω τι να πιστέψω στη ζωή...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
*Margo μου κανέναν δεν αφήνει!!! Με πίστη και αισιοδοξία περπάτα και μην αφήνεις την μαυρίλα των άλλων να γεμίζει τη δική σου ζωή!!!Η χαρά μου σήμερα δεν περιγράφετε κι ας είμαι 46ώρες άυπνη!!! Σας στέλνω χαμόγελα!!!