Μετά από δύο εξουθενωτικές μέρες στα Νοσοκομεία "αισίως" δηλώνω άρρωστη και διαλυμένη λες κι έφαγα ξύλο!!!
Την Τετάρτη που λέτε κι ενώ έχουμε κοιμηθεί μόλις 3 ώρες το βράδυ, σηκωνόμαστε το πρωί και πίνουμε το καφεδάκι μας κάνοντας πλάκα για μια εφαρμογή κινδύνου (
βάζεις αριθμούς δικών σου ατόμων και σε περίπτωση ανάγκης πατάς ένα κουμπί και τους ειδοποιεί που βρίσκεσαι, μέσω δορυφόρου) που κατέβασε η αδερφή μου στο κινητό της, μέχρι να έρθει η ώρα να πάει στην δουλειά της (
πρακτική κάνει)...
Έρχεται η ώρα να φύγει και αφού την πηγαίνει η μαμά μου μέχρι την στάση του λεωφορείου, επιστρέφει για να αρχίσουμε τη μέρα μας. Εκεί λοιπόν που είμαστε καλή χαρά χτυπάει το τηλέφωνο...
-Μαμά με χτύπησε αυτοκίνητο...
-Έλα ρε Φ. μη μου κάνεις τέτοιες πλάκες δεν είναι αστείο...
-Όχι ρε μαμά σοβαρά μιλάω!!!
Σου κόβονται ή όχι τα πόδια??? Τρέχα τώρα στο νοσοκομείο να δεις τι έπαθε, έχοντας βάλει ήδη με το νου σου τα χειρότερα γιατί τέτοια είναι η φύση της μάνας (
και της αδερφής στην περίπτωσή μας)!!! Στάσου στις αίθουσες αναμονής άυπνη και όρθια ώρες ολόκληρες να βγουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων!!! Βγες και κάτσε να κάνεις τσιγάρο στο ψοφόκρυο γιατί τα νεύρα σου αλλιώς θα γίνουν ζαρτιέρες!!! Κλείσε τα αφτιά στο ανελέητο γουργουρητό της κοιλιάς σου και αντιστάσου σθεναρά στην πείνα!!! Και τέλος άκουγε με ψυχραιμία την κάθε μακακία που έχει να σου πει ο καθ' ένας ελπίζοντας πως η αγανάκτησή σου δε θα σε οδηγήσει στο σημείο να αρπάξεις κάποιον απ' το λαρύγγι!!!
Κάποιος, άθελα του (?) πέρασε με κόκκινο το φανάρι και την χτύπησε στην διάβαση πεζών... Δόξα το Θεό δεν έσπασε τίποτα!!! Ευτυχώς μετά από 23 ώρες στα νοσοκομεία όλα πήγαν καλά και την γλύτωσε με κακώσεις, διάσειση και ένα κενό μνήμης από το ατύχημα!!!
Χαλάλι η ταλαιπωρία και η κούραση!!! Χαλάλι και η πούντα που άρπαξα!!!
