Χτύπησα μα δε μου άνοιξε κανείς!

Α.Γ.Selena

Ευχαριστώ για αυτό το τραγούδι...

φίλε μου Θαλασσοκράτορα...

Για σένα...

Όταν φεύγει ένα αγαπημένο πρόσωπο...

Όταν φεύγει ένα αγαπημένο
πρόσωπο από την ζωή σου
ποτέ δεν την γλυτώνεις!
Σε στοιχειώνει μια παράξενη αίσθηση!
Ζητάς,ρωτάς,ψάχνεις να βρεις το γιατί...
Θέλεις να μάθεις αν έφταιξες και που έφταιξες!
Αν έκανες κάτι λάθος και τον πλήγωσες πριν φύγει...
Δεν κοιμάσαι τα βράδια!
Κάθεσαι μόνος σου και κλαις...
Οι φίλοι σου,σου λένε ότι είσαι
απόμακρος τον τελευταίο καιρό!
Είναι αλήθεια!
Θέλεις να καθίσεις λίγο και να σκεφτείς,
αλλά ο πόνος είναι τόσο μεγάλος,δεν σ' αφήνει.
...Είναι άδικο σκέφτεσαι...
...γιατί σε μένα?φωνάζεις...
Ξέρω είναι κρίμα!
Αλλά σκέψου πως δεν είσαι μόνος σου...
Είμαι κι εγώ εκεί έξω και άλλοι τόσοι που ζουν σαν εσένα.
Γι' αυτό μάζεψε όση δύναμη απόμεινε και συνέχισε να ζεις.
Μην φεύγεις μαζί μ' αυτόν που έφυγε γιατί απλά εσύ είσαι
ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...
Προσπάθησε να ζήσεις χωρίς όμως να ξεχνάς!
Ο πόνος θα αλλοιωθεί κάποια μέρα...
Αλλά φρόντισε...
Να θυμάσαι και να αγαπάς ακόμα γιατί να είσαι σίγουρος πως
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΚΑΝΕΙ...!

Μου στείλανε προχθές ένα video στο κινητό και είχε αυτά τα λόγια γραμμένα σε μαύρο φόντο παίζοντας απλά ένα τραγούδι. Δεν ξέρω το όνομα του δημιουργού αλλά...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Η ζωή είναι...

Σαν ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο.
Όμορφο, ευωδιαστό, εύθραυστο.
Έχει όμως αγκάθια...

Είναι άδικο να το κοιτάμε από απόσταση.
Αξίζει το ρίσκο να τσιμπηθούμε...

Κι αν τσιμπηθούμε και τι μ' αυτό;
Κάποτε θα κλείσει η πληγή, θα γιάνει.
Το άρωμα όμως θα μείνει για πάντα...

Α.Γ.Selena

Στο puzzle της καρδιάς μου...

είσαι το κομμάτι που έχασα...

Μου λείπεις...

Μείνε δίπλα μου σε παρακαλώ...

Τι να γράψω για σένα;

Αν...

Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρο σου όλοι
το ' χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα,
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου,
όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή,
Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν' αποσταίνεις,
ή Αν και σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα,
ή Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει,
κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,
Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις
και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς,
Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη
από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει,
ή να θεωρείς όλα αυτά οπού 'χεις της ζωή σου αφιερώσει, τσακισμένα,
και πάλι ν' αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ' ένα σωρό όλα εκείνα που 'χεις κερδισμένα.
Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς,
και να χάσεις, και κείθε που έχεις ξεκινήσει πάλι ν' αρχινήσεις
κι ούτε μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν' αναγκάσεις
πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,
κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα
δε έχει μέσα σου απομείνει
εξόν από τη θέληση που τους μηνά: «Βαστάτε!»

Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου,
Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,
Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος
και την γαλήνη σου την πρώτη να ξαναβρείς, δικιά σου τότε θα ' ναι η Γη
κι όλα εκείνα που κατέχει, και ό,τι αξίζει πιο πολύ-
Άντρας σωστός τότε θε να 'σαι, γιε μου!

Κίπλινγκ

Πέρασε καιρός...

Χτες μπήκα όπως σχεδόν κάθε μέρα σε ένα chat που μου κρατάει συντροφιά όλο αυτόν τον καιρό που είμαι στο σπίτι.Οι φίλοι ξεμπερδεύουν με ένα "Γειά...τι νέα?" στο facebook και αυτό ήταν.Ο "γλυκός" μου ο πρώην, που στην τελική αυτός με έφερε σε αυτήν τη θέση, ούτε φωνή ούτε ακρόαση.Οπότε κι εγώ βρήκα το chat αυτό στο οποίο όλοι έχουμε γίνει μια πολύ ωραία παρέα και περνάω ευχάριστα την ώρα μου.

Το θέμα όμως είναι ότι εκεί ακούς τα πάντα.Ότι μπορείς να φανταστείς.Και ειλικρινά βλέπεις πόσοι διαφορετικοί άνθρωποι υπάρχουν, πόσοι διαφορετικοί τρόποι σκέψης και ότι στην τελική ποτέ δε μπορείς να ξες τι κρύβει ο άλλος μέσα του αν δεν ασχοληθείς για να μάθεις...Εχτές λοιπόν μιλούσα με ένα κοριτσάκι, και λέω κοριτσάκι γιατί είναι μόνο 16 χρονών.Την ξέρω καιρό και μου είχε δώσει την εντύπωση μετρημένου παιδιού και με τρόπους.Παρ' όλα αυτά χτες μου έδωσε την αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση.

Ενώ μιλούσαμε ώρα, μου ανέφερε κάτι που δε μου άρεσε και το σχόλιο μου ήταν "χμμμ, ας απέχω καλύτερα από τη συζήτηση αυτή..." πέρασε ώρα και ομολογουμένως ήμουν κάπως κρύα απέναντι της.Κάποια στιγμή μπήκε μία κοπέλα,γυναίκα θα ήταν το πιο σωστό καθώς είναι 30,η οποία αναφέρθηκε κάπως υποτιμητικά ως προς το άτομο της και τότε το κοριτσάκι, της είπε κάτι που με χαροποίησε πολύ να το διαβάζω από ένα παιδί της ηλικίας της.Για να μην τα πολυλογώ όμως και κουράζω,κάνοντας πλάκα στη μικρούλα,της είπα ότι ανέβηκε ένα σκαλί στην εκτίμηση μου κι εκείνη έχοντας καταλάβει πότε είχε πέσει μου είπε με λίγα λόγια ότι για κάποια χρονική περίοδο της ζωής της είχε χάσει τον εαυτό της λόγο κάποιου που είχε μπει στη ζωή της και την έκανε άνω κάτω. Ορμώμενη εγώ από αυτό της απάντησα πως στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν διάφοροι άνθρωποι είτε καλοί είτε κακοί και ότι αν είναι να "χαλάμε" έτσι εύκολα τότε πρέπει να ψαχτούμε γιατί κάτι δεν πάει καλά μέσα μας.Άλλωστε το καθετί που βιώνουμε στη ζωή πρέπει να μας κάνει καλύτερους και δυνατότερους και όχι το αντίθετο.Εν ολίγοις, γιατί εν πολλοίς θα βραδιάσουμε(μέχρι τις 5 το πρωί μιλούσαμε), μέσα σε όλα όσα μου είπε η μικρούλα μου πέταξε και ότι μισεί τον εαυτό της και θέλει να αυτοκτονήσει και ότι το έχει προσπαθήσει και στο παρελθόν.Γιατί λέει δεν της αρέσει τίποτα πάνω της και δεν την αγαπάει κανείς και τέτοια.Και κάπου εδώ ξεκινάει το κυρίως θέμα μου...

Καταρχήν με εξέπληξε το πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ και ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ.Έπειτα συνειδητοποίησα ότι δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑ ΓΙΝΕΤΕ. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΟΡΦΟΙ, ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΟΥΜΕ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Ακόμα και οι ατέλειες που θεωρούμε ότι μπορεί να έχουμε είναι καθαρά μέσα στο μυαλό μας και στο μυαλό κάποιων,γιατί για κάποιους άλλους είμαστε τέλειοι.Και παίρνοντας όλα αυτά σαν γνώμονα, ΠΡΕΠΕΙ,να πιστεύουμε,να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και να φερόμαστε με τον ανάλογο σεβασμό στους γύρω μας.

Ποιός δεν έχει δει την Παναγία των Παρισίων? Ποίον δε τον συγκίνησε ο Κουασιμόδος ή ποιόν δεν τον κέρδισε με την μεγάλη καρδία του και την καλοσύνη του? Ποιός δεν είδε τον Κουασιμόδο λίγο πιο όμορφο τελειώνοντας το έργο? Ποίος δεν είδε μέσα από αυτό το έργο ότι δεν πρέπει να φερόμαστε άσχημα σε κανέναν ακόμα κι αν η εμφάνισή του απέχει πολύ από αυτό που εμείς θεωρούμε ωραίο ή φυσιολογικό?

Η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να μετράει στο να προσελκύσουμε κάποιον,είτε φιλικά είτε με οποιονδήποτε τρόπο.Δε μπορεί όμως να κρατήσει κάποιον κοντά μας αν δεν έχουμε τα άλλα,τα σημαντικά.Όπως είναι η καρδία,η ψυχή,η λογική,η αλήθεια,η τιμιότητα...

Κάποτε κι εγώ είχα κόμπλεξ με το σώμα μου, πίστευα πως είμαι χοντρή (50 κιλά άνθρωπος), τότε ήμουν αθλήτρια και για καλή μου τύχη μόλις είχαμε μεταφερθεί σε γήπεδο με αποδυτήρια.Εκεί βλέποντας τα κορίτσια όταν κάναμε μπάνιο κατάλαβα πόσο χαζή ήμουν να πιστεύω κάτι τέτοιο.Τα αδύνατα και καλλίγραμμα σώματα που είχα ως πρότυπα είχαν κι αυτά ατέλειες και μάλιστα πολύ πιο έντονες από τις δικές μου.Είδα παχουλές κοπέλες(και εννοώ αρκετά κιλά)οι οποίες όμως είχαν τόσο καλοσχηματισμένο και σφιχτό σώμα που δε θα φανταζόμουν ποτέ. Κάποιες κοπέλες που θεωρούσα εγώ άψογες, μου είπαν πόσο πολύ θα θέλανε να έχουν κι αυτές,αυτά που θεωρούσα εγώ ατέλειες πάνω μου. Τότε μόνο κατάλαβα τη μοναδικότητα μου και αγάπησα πραγματικά τον εαυτό μου και το σώμα μου.Και όταν αγαπάς και σέβεσαι εσένα πρώτα, τότε μπορείς να αγαπήσεις και να σεβαστείς και τους γύρο σου.

Αυτά τα λίγα είχα να πω...

Α.Γ.Selena