Πέρασε καιρός...

Χτες μπήκα όπως σχεδόν κάθε μέρα σε ένα chat που μου κρατάει συντροφιά όλο αυτόν τον καιρό που είμαι στο σπίτι.Οι φίλοι ξεμπερδεύουν με ένα "Γειά...τι νέα?" στο facebook και αυτό ήταν.Ο "γλυκός" μου ο πρώην, που στην τελική αυτός με έφερε σε αυτήν τη θέση, ούτε φωνή ούτε ακρόαση.Οπότε κι εγώ βρήκα το chat αυτό στο οποίο όλοι έχουμε γίνει μια πολύ ωραία παρέα και περνάω ευχάριστα την ώρα μου.

Το θέμα όμως είναι ότι εκεί ακούς τα πάντα.Ότι μπορείς να φανταστείς.Και ειλικρινά βλέπεις πόσοι διαφορετικοί άνθρωποι υπάρχουν, πόσοι διαφορετικοί τρόποι σκέψης και ότι στην τελική ποτέ δε μπορείς να ξες τι κρύβει ο άλλος μέσα του αν δεν ασχοληθείς για να μάθεις...Εχτές λοιπόν μιλούσα με ένα κοριτσάκι, και λέω κοριτσάκι γιατί είναι μόνο 16 χρονών.Την ξέρω καιρό και μου είχε δώσει την εντύπωση μετρημένου παιδιού και με τρόπους.Παρ' όλα αυτά χτες μου έδωσε την αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση.

Ενώ μιλούσαμε ώρα, μου ανέφερε κάτι που δε μου άρεσε και το σχόλιο μου ήταν "χμμμ, ας απέχω καλύτερα από τη συζήτηση αυτή..." πέρασε ώρα και ομολογουμένως ήμουν κάπως κρύα απέναντι της.Κάποια στιγμή μπήκε μία κοπέλα,γυναίκα θα ήταν το πιο σωστό καθώς είναι 30,η οποία αναφέρθηκε κάπως υποτιμητικά ως προς το άτομο της και τότε το κοριτσάκι, της είπε κάτι που με χαροποίησε πολύ να το διαβάζω από ένα παιδί της ηλικίας της.Για να μην τα πολυλογώ όμως και κουράζω,κάνοντας πλάκα στη μικρούλα,της είπα ότι ανέβηκε ένα σκαλί στην εκτίμηση μου κι εκείνη έχοντας καταλάβει πότε είχε πέσει μου είπε με λίγα λόγια ότι για κάποια χρονική περίοδο της ζωής της είχε χάσει τον εαυτό της λόγο κάποιου που είχε μπει στη ζωή της και την έκανε άνω κάτω. Ορμώμενη εγώ από αυτό της απάντησα πως στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν διάφοροι άνθρωποι είτε καλοί είτε κακοί και ότι αν είναι να "χαλάμε" έτσι εύκολα τότε πρέπει να ψαχτούμε γιατί κάτι δεν πάει καλά μέσα μας.Άλλωστε το καθετί που βιώνουμε στη ζωή πρέπει να μας κάνει καλύτερους και δυνατότερους και όχι το αντίθετο.Εν ολίγοις, γιατί εν πολλοίς θα βραδιάσουμε(μέχρι τις 5 το πρωί μιλούσαμε), μέσα σε όλα όσα μου είπε η μικρούλα μου πέταξε και ότι μισεί τον εαυτό της και θέλει να αυτοκτονήσει και ότι το έχει προσπαθήσει και στο παρελθόν.Γιατί λέει δεν της αρέσει τίποτα πάνω της και δεν την αγαπάει κανείς και τέτοια.Και κάπου εδώ ξεκινάει το κυρίως θέμα μου...

Καταρχήν με εξέπληξε το πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ και ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ.Έπειτα συνειδητοποίησα ότι δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑ ΓΙΝΕΤΕ. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΟΡΦΟΙ, ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΟΥΜΕ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Ακόμα και οι ατέλειες που θεωρούμε ότι μπορεί να έχουμε είναι καθαρά μέσα στο μυαλό μας και στο μυαλό κάποιων,γιατί για κάποιους άλλους είμαστε τέλειοι.Και παίρνοντας όλα αυτά σαν γνώμονα, ΠΡΕΠΕΙ,να πιστεύουμε,να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και να φερόμαστε με τον ανάλογο σεβασμό στους γύρω μας.

Ποιός δεν έχει δει την Παναγία των Παρισίων? Ποίον δε τον συγκίνησε ο Κουασιμόδος ή ποιόν δεν τον κέρδισε με την μεγάλη καρδία του και την καλοσύνη του? Ποιός δεν είδε τον Κουασιμόδο λίγο πιο όμορφο τελειώνοντας το έργο? Ποίος δεν είδε μέσα από αυτό το έργο ότι δεν πρέπει να φερόμαστε άσχημα σε κανέναν ακόμα κι αν η εμφάνισή του απέχει πολύ από αυτό που εμείς θεωρούμε ωραίο ή φυσιολογικό?

Η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να μετράει στο να προσελκύσουμε κάποιον,είτε φιλικά είτε με οποιονδήποτε τρόπο.Δε μπορεί όμως να κρατήσει κάποιον κοντά μας αν δεν έχουμε τα άλλα,τα σημαντικά.Όπως είναι η καρδία,η ψυχή,η λογική,η αλήθεια,η τιμιότητα...

Κάποτε κι εγώ είχα κόμπλεξ με το σώμα μου, πίστευα πως είμαι χοντρή (50 κιλά άνθρωπος), τότε ήμουν αθλήτρια και για καλή μου τύχη μόλις είχαμε μεταφερθεί σε γήπεδο με αποδυτήρια.Εκεί βλέποντας τα κορίτσια όταν κάναμε μπάνιο κατάλαβα πόσο χαζή ήμουν να πιστεύω κάτι τέτοιο.Τα αδύνατα και καλλίγραμμα σώματα που είχα ως πρότυπα είχαν κι αυτά ατέλειες και μάλιστα πολύ πιο έντονες από τις δικές μου.Είδα παχουλές κοπέλες(και εννοώ αρκετά κιλά)οι οποίες όμως είχαν τόσο καλοσχηματισμένο και σφιχτό σώμα που δε θα φανταζόμουν ποτέ. Κάποιες κοπέλες που θεωρούσα εγώ άψογες, μου είπαν πόσο πολύ θα θέλανε να έχουν κι αυτές,αυτά που θεωρούσα εγώ ατέλειες πάνω μου. Τότε μόνο κατάλαβα τη μοναδικότητα μου και αγάπησα πραγματικά τον εαυτό μου και το σώμα μου.Και όταν αγαπάς και σέβεσαι εσένα πρώτα, τότε μπορείς να αγαπήσεις και να σεβαστείς και τους γύρο σου.

Αυτά τα λίγα είχα να πω...

Α.Γ.Selena