Καλημέρα!!!

Σήμερα δημιούργησα αυτό το blog οπότε να είστε επιεικείς...Λοιπόν ας αρχίσω.

Έχω σπάσει το πόδι μου και είμαι όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι. Όπως καταλαβαίνετε, έχω πολύ χρόνο να σκεφτώ κάποια πράγματα. Αυτές τις μέρες κατάλαβα πολλά και ένα από αυτά είναι και το παρακάτω...

Ενώ πάντα έλεγα (και αλήθεια το πίστευα), ότι η ζωή είναι γλυκιά και η ομορφιά βρίσκετε στο κάθε τι απλό, καθημερινό και συνηθισμένο γύρω μας. Στο κάθε τι που απλά προσπερνάμε και δεν καθόμαστε να παρατηρήσουμε. Σε ότι βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε, γευόμαστε κτλ...Και ενώ πάντα πίστευα πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για το δώρο που μας δόθηκε και να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή που μας δίνετε για να ζούμε κι όχι απλά να υπάρχουμε τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν έβαλα αυτές τις αρχές μου στην άκρη...
Χάνοντας ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο αφέθηκα… Φυτοζωούσα, πήγαινα-ερχόμουν στη δουλειά και πάλι από την αρχή χωρίς να κάνω τίποτα άλλο. Δεν έβγαινα, κρατούσα μακριά τους φίλους και το μόνο που με έβγαζε (νόμιζα) από τη μιζέρια, το μόνο μου στήριγμα (νόμιζα) ήταν η σχέση μου. Ήταν το μόνο που με έκανε να ξεχνιέμαι και να ξεφεύγω (νόμιζα). Ώσπου όλα γύρω μου έπεσαν…

Τελικά το Πάσχα έχασα ακόμα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, χώρισα και με το παλικάρι που (νόμιζα πως) ήταν όλα όσα προανέφερα και τελικά γύρισε η βίδα. Είπα λοιπόν πως θα βγω, θα ξανά βρω τον εαυτό μου, το χαμόγελο μου, τη χαρά που είχα χάσει. Για κακή μου τύχη όμως μόλις άνοιξα τα μάτια μου και είδα τι έκανα όλο αυτό το διάστημα έσπασα το πόδι μου… Η ειρωνεία? Το έσπασα προσπαθώντας να βοηθήσω τον «πρώην» μου. Από τότε είμαι κλεισμένη μέσα (και θα είμαι για πολύ καιρό ακόμα) και, όπως προείπα, έχοντας πολύ χρόνο για σκέψη είδα πόσο λάθος έκανα να αφήσω δύο χρόνια σχεδόν από τη ζωή μου να περάσουν ανεκμετάλλευτα. Κατάλαβα όμως και κάτι ακόμα… Ότι έπαθα το έπαθα για να καταλάβω πόσο όμορφη και λίγη είναι η ζωή και ότι αν την αφήνω να περνάει έτσι, κάποια στιγμή ίσως να είναι πολύ αργά… Τώρα που θέλω αλλά δε μπορώ, έστω και για λίγους μήνες, τώρα βλέπω πραγματικά ότι δεν πρέπει ποτέ να αρκούμαστε στο να υπάρχουμε απλά…

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!

Α.Γ.Selena