Η Φωτεινή Πλευρά Της Ζωής!!!

Έρχονται γιορτές ας αφήσουμε την αισιοδοξία να γεμίσει την καρδιά μας!!!
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Φιλιά πολλά :)

Σιωπηλά...

περνάω και σας βλέπω κάπου κάπου. Να ξέρω μόνο ότι είστε καλά!!!
Η αλήθεια είναι ότι μου λείψατε πολύ όμως συνειδητά επέλεξα να απέχω για λίγο καιρό από την μπλογκοπαρέα. Αφού όμως σήμερα μπήκα στη διαδικασία να γράψω λίγα πράγματα λέω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου...

Βρίσκομαι σε μια φάση στη ζωή μου που από τη μια μεριά νιώθω τόσο χαρούμενη κι ευτυχισμένη κι από την άλλη βιώνω την απόλυτη απογοήτευση κι αυτό με γεμίζει θλίψη.
Φαντάζομαι όλοι θα έχετε περάσει κάτι παρόμοιο...

Υπάρχει κάποιο άτομο στη ζωή μου που με κάνει και χαμογελάω! Δεν σκέφτομαι τίποτα κι ακόμα κι όταν σκέφτομαι, ακόμα κι όταν συζητάμε για τα δύσκολα, τα άσχημα, με κάνει να τα βλέπω όλα αισιόδοξα!!!
Όταν όμως δεν είναι δίπλα μου οι σκέψεις παίρνουν άλλη διάσταση και έρχομαι αντιμέτωπη με την άσχημη πραγματικότητα. Η απογοήτευση κι ο πανικός για το αύριο με κυριεύουν. Δεν βλέπω πουθενά φως. Δεν βλέπω μέλλον. Η ζωή μου και πιθανών και των περισσοτέρων είναι στάσιμη, ανούσια, άγευστη και άχρωμη...

Αγαπάω την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα τη Θεσσαλονίκη τόσο που ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου καν σε άλλη πόλη πόσο μάλλον σε άλλη χώρα. Όμως δε βλέπω να υπάρχει χώρος για μένα. Βρήκα έναν άνθρωπο που με κάνει να ονειρεύομαι τη ζωή μαζί του όμως εδώ δε μου δίνετε καν η προοπτική κάποια στιγμή να γίνουν πραγματικότητα αυτά τα όνειρα.

Ποτέ δε ζήτησα πολλά... Με μάθανε πάντα να αρκούμαι στα λίγα και ουσιαστικά, όμως εδώ ούτε αυτά δε μπορώ να έχω. Και η σκέψη της φυγής έρχεται όλο και πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα. Κι όσο αυτή πλησιάζει τόσο με πνίγει και τόσο το παράπονο και η αγανάκτηση γεμίζουν την καρδιά μου.

Τι θα κάνουμε? Πως? Τι θα γίνει? Αναπάντητα ερωτηματικά γυρνάνε σαν εφιάλτης στο κεφάλι μου τόσο γρήγορα που κάθε μέρα με πιάνει πονοκέφαλος κι αυτή η εικόνα της φυγής όλο και πλησιάζει, όλο και μεγαλώνει!

Μακάρι να σταματούσα να σκέφτομαι...

Δε θέλω να κλείσω έτσι. Δε θέλω να σας αφήσω με αυτή την πικρή γεύση γι' αυτό θα ανασκουμπώσω την άλλη μου πλευρά, εκείνη την αισιόδοξη, την ερωτευμένη και θα σας χαιρετήσω με ένα τραγούδι που αφιερώνω στην αγάπη μου...

Another rainy morning
People rushing by
My head is still in the clouds
I dream with open eyes
Suddenly out of nowhere
She came into my life
Like we know each other
For quite a while

In the sound of silence
Time is standing still
There's some kind of bond between us
That's givin' me the chill
Do you really wonder
That we can burn the sky
It's written a thousand years ago
In the book of life

Are you the one that God had made for me
Are you the one who's always in my dreams
The one who keeps me goin'
When I can't go on
The one that I've been waiting for
For so long

Oh, yeah

Suddenly out of nowhere
She came into my life

Are you the one that God had made for me
Are you the one who's always in my dreams

Are you the one that God had made for me
Are you the one who's mine eternally
The one who keeps me dreamin'
When I'm sad and tired
Who gives my life a meaning
Till the day I die

Are you the one
Are you the one

Υ.Σ.: Να είστε καλά πάντα και να προσέχετε!!! Φιλιά πολλά!!!

Η ντάλια μου!!!

Αυτή η ντάλια πριν ένα χρόνο είχε μαραθεί...
Πίστευα πως δε θα επιβιώσει...
Μια πολύ καλή μου φίλη,
μου είχε πει τότε πως θα ξανά ανθίσει,
όταν ξανά ανθίσω κι εγώ!!!
Της χρωστάω αυτή τη φωτογραφία, ένα μεγάλο ευχαριστώ,
ένα κομμάτι από την καρδιά μου και πολλά αληθινά φιλιά!!!

Σας σκέφτομαι και μου λείπετε πολύ!!!
Δεν έχω μάθει να λέω λόγια που δε νιώθω...
Να το θυμάστε!!!

Φιλάκια πολλά σε όλους!!! Να προσέχετε!!!

Α.Γ.Selena

Είμαι καλα :D

Θέλω να ξέρετε πως δε σας ξεχνάω!!!
Πάντα σας σκέφτομαι και μου λείπετε!!!
Χάθηκα για καλό σκοπό :D
Είμαι καλά κι μάααααλλον :Ρ θα γίνω ακόμα καλύτερα!!! :D
Ήρθε το καλοκαιράκι και ζέστανε την καρδούλα μου :)
Πήγα και θαλασσίτσα :D ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Τα υπόλοιπα θα σας τα πω όταν γίνουν πραγματικότητα!!!

Σας αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι
μέεεεεεεεσα από την καρδιά μου... :D

Όσο για εκείνους που νόμιζα φίλους...
Να' ναι καλά, αλλά μακρυά!!!

ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!

Μου έδωσες την ανάσα σου!!!
Έγινα γιατί ήσουν εσύ και είμαι γιατί υπάρχεις!!!
Είσαι το Α και το Ω μου σε αυτή τη ζωή!!!
ΜΑΝΑ, ΠΑΤΕΡΑΣ, ΑΔΕΡΦΗ, ΦΙΛΗ...!!!
Σε ευχαριστώ!!!

Σ' ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!


Και συγγνώμη για όσα λάθη έχω κάνει!!!





Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!

Καλό μήνα σας εύχομαι!!!

Σήμερα είναι μια μέρα ιστορική!

Ας γίνει αφορμή για μια νέα αρχή σε τούτο τον κόσμο!
Σας στέλνω την σκέψη μου και τα φιλιά μου!!!

Καλά να περάσετε και καλό Σαββατοκύριακο!!!

Για όλους έχει ο Θεός!!!

Όταν ήμουν στο δημοτικό η οικογένεια μου κάποια στιγμή αντιμετώπισε μια δυσκολία. Μια κατάσταση που δημιουργούσε άσχημο κλίμα και η ψυχολογία μας δεν ήταν καλή. Κάθε μέρα λέγαμε δε θα γίνει τίποτα να αλλάξει? Κάθε μέρα όμως απογοητευόμασταν πιο πολύ! Κάποια στιγμή ήμουν στο δωμάτιο μου και ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου παρακάλεσα το Θεό με όλη τη δύναμη της ψυχής μου... Σε λίγο χτύπησε η πόρτα και έμαθα... Με άκουσε!!!

Τον τελευταίο καιρό το πρόβλημα αυτό επανήλθε. Πάλι τα βλέπαμε μαύρα, πάλι το κλίμα ήταν άσχημο, πάλι κανένα καλό σημάδι στον ορίζοντα... Σήμερα, μέσα στο δωμάτιο μου, πάλι παρακάλεσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και πάλι χτύπησε η πόρτα και πάλι έμαθα... Με άκουσε!!!

Δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας. Την εκκλησία την έχω στην καρδιά μου!
Δεν εξομολογούμαι σε παπά, μονάχα σε Εκείνον μιλάω κι όλα τα ξέρει!
Καμιά φορά θυμώνω και τα βάζω μαζί Του, άδικη γίνομαι. Και γκρινιάζω κι αμφισβητώ...
Μα αν αυτό δεν είναι σημάδι δικό Του τότε δεν ξέρω τι να πιστέψω στη ζωή...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

*Margo μου κανέναν δεν αφήνει!!! Με πίστη και αισιοδοξία περπάτα και μην αφήνεις την μαυρίλα των άλλων να γεμίζει τη δική σου ζωή!!!

Η χαρά μου σήμερα δεν περιγράφετε κι ας είμαι 46ώρες άυπνη!!! Σας στέλνω χαμόγελα!!!

Στη φλώγα ενός κεριού...

Καλό Πάσχα!!!

Εύχομαι η Ανάσταση Του Κυρίου να είναι η ανάσταση όλων μας!!!
Η Αγάπη,η Πίστη και η Ελπίδα να γεμίσει τις καρδιές μας!!!
Ότι καλύτερο για όλους μέσα από την καρδιά μου!!!

Η σκοτεινή πλευρά του μυαλού μου...

Για την Evelina!!!

Για την Εβελίνα που με έχει τιμήσει πολλές φορές με την παρουσία της, με τα βραβεία της, με τη συμπάθεια της πάνω από όλα!!!

Δε μου αρέσουν τα ομαδικά βραβεία. Δεν ακολουθώ τους κανόνες τους. Γι' αυτό προτιμώ να φτιάχνω εγώ κάτι, σαν βραβείο από καρδιάς και να το χαρίζω!

Evelina μου ελπίζω να σου αρέσει!
Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου :)

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ...

Λοιπόν είπα ότι θα σας δείξω από που είναι εμπνευσμένα για να γελάσετε και θα το κάνω...

Στο σκίτσο αριστερά όταν το έφτιαχνα σκεφτόμουν το βιασμό της ψυχής και τη μοναξιά.
Έτσι προέκυψε και το σκίτσο δεξιά,εκεί όπου το ένα γίνοντε δύο και τα δύο ένα.

Σε αυτό το σκίτσο σκεφτόμουν τη μαμά μου.Το δέσιμο και την αγάπη μας.Νομίζω δεν υπάρχει κάτι άλλο να πω...

Ναι όπως πολύ σωστά καταλάβατε είναι παρμένα από νερά ξύλου.Εδώ και πολύ καιρό κοιτούσα αυτά τα κομμάτια στην ντουλάπα μου και ήθελα να τα ζωγραφίσω κι έτσι το έκανα... :)

Όπως είπα και στην φίλη Ουρανία Ροδαλένια Όλγα,δε ζωγραφίζω.Δεν έχω χέρι.Δεν πιάνει.Απλά προχτές με έπιασε και το έπιασα κι εγώ...
Άλλωστε ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ είπα από την αρχή :)

Η μοναξιά της αγάπης!

Merlin - ElvenKingdom

Για να δείτε την εικόνα κάντε κλίκ

Καλωσήρθες πίσω!!!

Και λεγόμαστε άνθρωποι!

1)Στο διεθνές το μαγαζί


2)Ο κύριος Κανείς


3)Συνειδηση


4)Κύριε Τζο


5)Και λεγόμαστε άνθρωποι


6)Πλανήτης Γη


7)Λεωφορείο ο κόσμος


Θέλει γερό αφτί για να ακούσει κάποιος!
Θέλει καρδιά για να αισθανθεί!
Θέλει ψυχή για να σκύψει το κεφάλι και να πει:
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ!!!
Μα πάνω από όλα θέλει κότσια για ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ!!!

Απών!

Πρωινό Τσιγάρο!

Στο τζάμι...

Πρωινά Όνειρα!

Ξέρω κάτι φίλους που
την ψάχνουν γι’ αλλού
Μα έχτισα ν στην άμμο
τα πιο απίθανα όνειρα

Κοιτάζουν μες στα μάτια
τους κοινούς τους θνητούς
Αυτούς που δε μπορέσαν
δεν αντέξαν και χάθηκαν

Παιχνίδια της ζωής
κοντά στους πόλους της γης
Ο τροχός της τύχης
δεν γυρνάει δε στέκεται

Μια σκέψη, μια ελπίδα,
ένα ταξίδι γι αλλού
Το καράβι του νότου
έχει σαλπάρει πια χάθηκε

Προσπάθησα ν μια νύχτα
από τη θλίψη να βγο υν
Μα είδα νε πιο κάτω
το φεγγάρι να κρύβεται

Ο φόβος, το σκοτάδι,
η αλήθεια, το φως,
Να πνίξουν τ η νύχτα
που ταράζει τα όνειρα

Συλλάβισαν το μήνυμα
νωρίς το πρωί
Δυο λόγια, ένα δάκρυ,
οι τελευταίες κουβέντες τους

Στο σπίτι κι απόψε
έχει απλωθεί η σιωπή
Σπασμένα ρολόγια
που να δείχνουν μεσάνυχτα.



«Όταν κλείνουν τα φώτα, η ψυχή σου κουρνιάζει
και στο σκοτάδι χορεύει με τις λέξεις…
Ο ήχος των δεικτών την ύπαρξή σου βιάζει…
Κι εσύ, θέλεις να τρέξεις…
Και τότε εμφανίζονται μονοπάτια…»

Στο μονοπάτι αρχικά εμφανίστηκε μια μάγισσα,
αόριστα ψιθύρισε πως άργησα,
ότι ο δρόμος των σκιών θα ‘ναι μακρύς και γλυκός
και πως κάπου κάπου θα δακρύζει ο ουρανός.
Λίγο βιάστηκα για να βρεθώ σ’ ένα ξέφωτο
να δω μια μάχη ένα βράδυ αξημέρωτο
Είδα κάποιον να υψώνει ένα σπαθί μπροστά μου
και, ρίχνοντας το, να ψελλίζει τ’ όνομά μου.
Θυμήθηκα πολλά και δάκρυσα ασυναίσθητα,
κατάλαβα πως έπρεπε να φύγω και συνέχισα.
Στο διάβα μου αντίκρισα κρίνα λευκά,
προάγγελοι θανάτου στοιχισμένοι σε σειρά
και μια νεράιδα να λέει για μια ατέλειωτη έξη
που μου άφησε στα χείλη μια παράξενη γεύση.
Είδα προδότες σε κελιά, σε κατάσταση σήψης,
με λουκέτα φτιαγμένα από ενδόμυχες τύψεις.
Χάθηκαν. Και προχώρησα πιο πέρα,
ένας μάγος με φίλεψε μια γυάλινη σφαίρα
Τα μάτια του έχυσαν δυο σταγόνες δάκρυα γνώριμες,
αλήτρες ανάσες από στιγμές πιο απόμερες.
Πήρα χρώματα και στα κέρναγα παντού
με το χρώμα της φωτιάς στο χρώμα του δειλινού
και με θυμάμαι να λέω πριν το σκοτάδι με βρει
‘Θέλω Απόψε Να Αγγίξω Την Ουράνια Σιωπή’

Σ’ ένα όνειρο θα ζήσω τώρα πια
αφού ο κόσμος μου δεν σας βολεύει
εκεί που ακόμα υπάρχουν ξωτικά
κι ο άγγελος μου κάπου κάπου ζωντανεύει
Σ’ ένα όνειρο θα φύγω, θα χαθώ
κι όταν για μένα θα μιλάτε θα σωπαίνω,
θα σας κοιτάω από μακριά και θα γελώ
και ευτυχισμένος κάθε βράδυ θα πεθαίνω

Κι όμως με βρήκε το σκοτάδι, όρθιο ακόμα
να ‘μαι μόνος, στης πανσέληνου το χρώμα.
Κάθε βήμα μου έμοιαζε πιο σκοτεινό
και στο βάθος θαρρώ αίμα έσταζε απ’ τον ουρανό.
Σαν παραμύθι ευχήθηκα να περάσει η ζωή μου
κι ιστορίες διάβαζα, να δω ποια μου ταιριάζει.
Σε πριγκίπισσα που κοιμόταν έδωσα το φιλί μου
κι όταν ξύπνησε άρχισε να ουρλιάζει.
Έσκυψα κεφάλι ίσως δάκρυσα πιο πέρα
στα μέρη που ποτέ δεν ξημέρωσε η μέρα
γιατί μαύρα δαιμόνια έκρυβαν τον ήλιο
ενώ ο χρόνος εξορίστηκε απ’ της νιότης το βασίλειο.
Εκεί στολίζονται τα δάση μόνο από ιτιές
που απ’ τη γέννηση τους έχουν έτοιμες θηλιές
πλεγμένες από ψέματα και όρκους πατημένους
κι οι μανδραγόρες χορεύουν κάτω από τους κρεμασμένους.
Κυνήγι μαγισσών γι’ αθάνατα ξόρκια.
Με πλησίασε μια κι είπε τα παρακάτω λόγια.
Κρύβω μέσα μου, λέει, μια απ’ τις προφητείες :
Όπου δω ανατολή εκεί θα χρίζονται μεσσίες.
Σκέψεις βγαλμένες απ’ της ψυχής μου τα υπόγεια,
μ’ ένα μικρόφωνο θα βαφτιστούν υπόνοια
κι αύριο θα με βρει του ήλιου το γέρμα
μ’ ένα βέλος στη καρδιά, αντί στη φτέρνα.
'Άξαφνα χάθηκαν όλα, με την πρώτη ακτίνα από το φως
κι ο ουρανός μοιάζει τόσο μελαγχολικός.
Ας ήτανε το παραμύθι να μην τελείωνε νωρίτερα,
τα όνειρα που πεθαίνω για μένα είναι τα καλύτερα.'

Σ’ ένα όνειρο θα ζήσω τώρα πια
αφού ο κόσμος μου δεν σας βολεύει
εκεί που ακόμα υπάρχουν ξωτικά
κι ο άγγελος μου κάπου κάπου ζωντανεύει
Σ’ ένα όνειρο θα φύγω, θα χαθώ
κι όταν για μένα θα μιλάτε θα σωπαίνω,
θα σας κοιτάω από μακριά και θα γελώ
και ευτυχισμένος κάθε βράδυ θα πεθαίνω

Φιλία!?!?

Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ψάχνει τη φιλία...
Εκείνη τη φιλία που μπορείς να έχεις με μία φίλη από το νηπιαγωγείο.
Μία φίλη με την οποία κάποτε έπαιζες στην αλάνα.Κρυφτό,κηνυγιτό,κούκλες και κουζινικά...

Εκείνη που σε έχει δει να πέφτεις από την κούνια,να κλαίς τρέχοντας στη μαμά σου και να γυρνάς μετά από λίγο για να συνεχίσεις το παιχνίδι.Που ήταν εκεί όταν ζωγράφιζες το σπιτάκι με την βασίλισσα και είχες μία μεγάλη κόκκινη γραμμή από νερομπογιά στο μάγουλο ή όταν ήταν τα χέρια σου γεμάτα μαρκαδόρους...

Κάποια που την θυμάσαι δίπλα σου την πρώτη μέρα στο σχολείο.Εκεί που άλλοι έκλεγαν γιατί φοβόντουσαν,άλλοι κοιτούσαν στα μάτια το διευθυντή που μιλούσε,άλλοι ρωτούσαν εδώ κι εκεί να μάθουν τι κάνουν στο σχολείο κι αν είναι καλό ή κακό,εσείς να ήσασταν μαζί και να χαχανίζατε και να λέγατε πόσο ωραία θα περάσετε.

Εκείνη με την οποία έκανες την πρώτη ζαβολιά.Μαζί της έκανες πλάκα,φασαρία στην τάξη γιατί μιλούσατε και γελούσατε.Κοιμήθηκες πολλές φορές στο σπίτι της ή εκείνη στο δικό σου και διαβάζατε βιβλία και μυρμουρίζατε ως αργά μέχρι να σας πάρει ο ύπνος...

Κι έπειτα στο γυμνάσιο,μαζί είχατε την αγωνεία αν θα είστε στην ίδια τάξη κι αν θα κάθεστε στο ίδιο θρανείο.Μαζί πήγατε στη διευθύντρια απαιτόντας να αλλάξει την μια από τις δύο γιατί τελικά τα επίθετα σας ήταν σε διαφορετικές τάξεις.Κι αφού το καταφέρατε,μαζί στο τελευταίο θρανείο πίσω πίσω,το γεμίζατε με στοιχάκια για τον έρωτα,με τραγούδια,με ζωγραφιές.Μαζί στα διαλείματα και στην πρώτη αποβολή γιατί κάνατε κάποια φάρσα ή γιατί μιλούσατε στην ώρα του μαθήματος...

Μαζί πριν την πρώτη έξοδο διαλέγατε τι θα βάλετε και έπαιρνε δέκα τηλέφωνα η μία στην άλλη μέχρι να συννενοηθήτε...Ήταν εκεί στα πρώτα χτυποκάρδια σου,στην πρώτη απογοήτευση,στο κλάμα σου.

Ακόμα κι όταν έπρεπε να αποφασίσετε αν θα πάτε τεχνικό ή ενιαίο μαζί πήρατε την απόφαση κι ας μην υπολογίζατε καλά το μέλλον.Κι έπειτα μαζί διαβάζατε και λύνατε τις ρημάδες τις ασκήσεις των μαθηματικών που ήταν παλούκια ή στα αρχαία «Ναυσικάααααααα....»
Δίπλα δίπλα σημειόνατε τις σχολές,έψαχνε η μια το όνομα της άλλης στον πίνακα των αποτελεσμάτων.Μαζί συννεφιάζατε ή χαρόσασταν για την αποτυχεία ή την επιτυχεία...Κι ακόμα κι αν το όνειρο του να περάσετε στην ίδια πόλη για να συγκατοικισετε δεν έγινε πραγματικότητα εσάς δε σας ένοιαζε γιατί μιλούσατε με τις ώρες στο κινητό για τα πάντα και με την πρώτη ευκαιρία τρέχατε πίσω στο «σπίτι» για να βρεθήτε και να πίειτε καφεδάκι στην παραλία με τον ήλιο να σας ζεστένει τα πρόσωπα και την φιλία,την αγάπη να ζεσταίνει την καρδιά σας...

Κι όταν τελειώσαν όλα αυτά και είπατε να το διασκεδάσετε,ήρθε ο έρωτας.Ο ένας,ο μεγάλος...
Όμως κι εκεί μαζί ήσασταν.Έγινε η μια κουμπάρα στην άλλη για να δέσετε τη φιλία σας καλά...

Ήσασταν μαζί σχεδιάζοντας το μέλλον,που θα έχετε οικογένειες και θα βρίσκεστε και θα κάνετε παρέα ότι κι αν γίνει.Και θα είναι φίλοι και οι άντρες σας (το πως δε θα σας ένοιαζε) και τα παιδιά σας.Θα παίζαν όπως παίζατε κι εσείς και κάποια στιγμή όταν ποιά θα ήσασταν γιαγιάδες θα λέγατε τις ιστορίες σας και θα γελούσατε...

Πάντα φανταζόμουν κάποια φίλη δίπλα μου σε όλα.Όχι φίλη.Σαν δεύτερη αδερφή!Πάντα το ήθελα και το ζητούσα.Ποτέ δεν το απέκτησα...

Κι αναρωτιέμαι...

Υπάρχει αυτή η φιλία? Ή μήπως μπορείς να τη βρείς μόνο σε όμορφες παιδικές ταινίες,
σε βιβλία και παραμύθια?
Αν υπάρχει,γιατί ποτέ δε την βρήκα?Έκανα κάτι λάθος?
Κι αν δεν υπάρχει,γιατί δεν υπάρχει? Είναι τόσο δύσκολο να αγαπάς κάποιον και να είσαι δίπλα του σε όλα?


Αυτό το κείμενο το έγραψα καιρό πριν και το σκεφτόμουν πολύ αν θα έπρεπε τελικά να το κάνω ανάρτηση.Μπορεί να φαίνεται ότι μιλάει αποκλειστικά για την φιλία μεταξύ κοριτσιών όμως δεν είναι έτσι...Μιλάει για την φιλία κοριτσιών,για την φιλία αγοριών,για την αληθινή φιλία γενικά...

Α.Γ.Selena

2010 ευχές για όλους!!!

Προσπάθησα να στείλω σε όλους σας έναν έναν τις ευχές μου για το 2010 όμως το ίντερνετ μου δε με βοήθησε, όπως κι ένα προσωπικό πρόβλημα που με κρατάει μακριά από τον Η/Υ αυτές τις μέρες κι έτσι ζητώ συγγνώμη από όσους δε πήραν τελικά το μήνυμα μου.

Σας εύχομαι όλους τα καλύτερα για το 2010!
Να έχετε μια πολύ όμορφη και χαρούμενη χρονιά!
Με υγεία και αγάπη ΠΑΝΩ από όλα!!!

Να περνάτε καλά και να προσέχετε!!!