Αλλά ζω?!
Αλλάζω?!
Μόνο εγώ?!
Κι εσύ?!
Και το πάντα?!
Μεγάλωσα!
Άλλα ζούμε?!
Αλλά ζούμε?!
Αλλάζουμε?!
Μόνο εμείς?!
Κι εσείς?!
Και τα όνειρα?!
Τρόμαξα!
Α.Γ.Selena
Σ' ένα τραγούδι θα κρύβεσαι με ίδιους στίχους ξανά. Η νύχτα πάλι σε κέρδισε σε χαιρετά.
Αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις μέρα τη μέρα και με τρομάζεις.
Τις νύχτες κρύβεις την γύμνια σου σε ένα καθρέπτη μπροστά θες να κοιμήσεις τον φόβο σου, σε ξέρω καλά.
"Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά...
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θελησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!"
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θελησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!"
Βάρναλης Κώστας
Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ, γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.