Άλλα ζω?!
Αλλά ζω?!
Αλλάζω?!
Μόνο εγώ?!
Κι εσύ?!
Και το πάντα?!
Μεγάλωσα!
Άλλα ζούμε?!
Αλλά ζούμε?!
Αλλάζουμε?!
Μόνο εμείς?!
Κι εσείς?!
Και τα όνειρα?!
Τρόμαξα!
Α.Γ.Selena
Σ' ένα τραγούδι θα κρύβεσαι με ίδιους στίχους ξανά. Η νύχτα πάλι σε κέρδισε σε χαιρετά.
Αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις μέρα τη μέρα και με τρομάζεις.
Τις νύχτες κρύβεις την γύμνια σου σε ένα καθρέπτη μπροστά θες να κοιμήσεις τον φόβο σου, σε ξέρω καλά.
"Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά...
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θελησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!"
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θελησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!"
Βάρναλης Κώστας
Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ, γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.
11 καρδιες αγγιξα ❤:
Δε θα σου πω ψέματα,
πολλά αλλάζουν, ίσως όχι όλα,
ίσως όχι πάντα. Κάποια, κάποιοι είναι εκεί.. Αλλά όπως και να 'χει,
άλλα ζεις, αλλά ζεις. :)
Και τα όνειρα στο χέρι σου είναι να μείνουν εκεί. Μόνο τους ανθρώπους δεν μπορείς πάντα να κρατήσεις, αλλά πάνω απ' όλα είναι θέμα διάθεσης. Αν ο άλλος θέλει να "μείνει" τότε όσο κι αν αλλάξει-αλλάξεις θα είναι-είσαι εκεί.. Και εννοώ για όλων των ειδών τις σχέσεις..
Οπότε καλό είναι να συνειδητοποιείς, αλλά μην τρομάζεις. :)
Θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που ήταν και είναι εκεί ακόμα. Κρατήσου απ' αυτούς και σιγά σιγά θα σε ξε-τρομάξουν, θα δεις. :)
Φιλάκια!
Τα ίδια, όχι άλλα.
:)
Jade μου πιθανόν να έχεις νιώσει κι εσύ όπως και όλοι αυτό το συναίσθημα που σου δημιουργεί η ξαφνική διαπίστωση της αλλαγής... Εγώ τα τελευταία χρόνια το ένιωσα, αλλά μέσα μου έλεγα "μην ανησυχείς! φουρτούνα είναι και θα περάσει! όλα θα γίνουν όπως πρώτα!" και κρατιόμουν από αυτό και πάλευα να με βρω κάπου χαμένη στα σκοτάδια μου...
Τον τελευταίο καιρό όμως ήρθα αντιμέτωπη με τη συνειδητοποίηση της αλλαγής και τρόμαξα!!! Ήξερα πως μεγαλώνοντας τα πράγματα αλλάζουν, οι καταστάσεις και οι άνθρωποι το ίδιο! Πίστευα όμως πως εγώ μπορώ να μείνω ίδια...
Το "Άλλα ζω" γράφτηκε σε μια φάση αμφιβολίας - αγωνίας... Τελικά αλλάζουν όλα ή απλά αλλάζουμε εμείς κι ο τρόπος που τα κοιτάμε και τα αντιμετωπίζουμε? Ή μήπως εγώ δεν άλλαξα, άλλαξαν όμως οι καταστάσεις κι οι άνθρωποι γύρω μου γι' αυτό κι εγώ προσαρμόστηκα? Μέσα μου νιώθω χαμένη αλλά όχι και τόσο διαφορετική από ότι ήμουν...
Πω πω σταμάτα με γιατί αν συνεχίσω στο τέλος θα με χρεώσεις για συνεδρία :Ρ
Φιλάκια φεγγαρόσκονης ;)
"Τελικά αλλάζουν όλα ή απλά αλλάζουμε εμείς κι ο τρόπος που τα κοιτάμε και τα αντιμετωπίζουμε?"
χεχ, :)
Είναι ένα θέμα που το συζητούσα τελευταία με ένα-δυο φίλους μου, μάλιστα έκανα και μια ανάρτηση, μη δημοσιευμένη ακόμα, αλλά όταν την ανεβάσω θα τα ξαναπούμε και εκεί τότε ίσως..
Ο τρόπος που τα κοιτάς λοιπόν με τον τρόπο που τ' αντιμετωπίζεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ο τρόπος που τα κοιτάς πολλές φορές αλλάζει και θα αλλάζει, ο τρόπος αντιμετώπισης όμως, όχι.
Για μένα, ως αναφορά τον πρακτικό τομέα της ζωής, το δεύτερο είναι πιο συμαντικό. Και αγού δεν αλλάζει, λέω πως καταβάθος, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Οι καταστάσεις πάλι, αλλάζουν και επειδή δεν εξαρτάται μόνο από 'σένα κάθε φορά, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, οπότε ναι, προσαρμόζεσαι και καλός ή κακός νιώθεις τη διαφορετικότητα του κόσμου σου όταν πια καθήσεις και σκεφτείς πως έχουν τα πράγματα..
Όλα αντικατοπτρίζονται στη φράση που εσύ η ίδια είπες.
"Άλλα ζω, αλλά ζω". :)
Θα σου 'λεγα κι άλλα, αλλά το γράψιμο με περιορίζει..
:*
Αυτό που διακρίνω η ίδια, δεν ξέρω αν θα το ονόμαζα αλλαγή ή απλά συνειδητοποίηση...του πως είμαστε την κάθε στιγμή.
Μου αρέσει να εμπιστεύομαι τη ζωή και να κυλώ μαζί της, έχει τόσα πολλά να μας μάθει!
ΑΦιλάκια τρυφερά! :)
και για να ακουσεισ μαγικο ραδιοφωνο καθε βραδυ στις δεκα πατα σε αυτο το συνδεσμο θα σε οδηγησει μαγικα μαζι μου μην ξεχνας στις δεκα αρχιζει το παραμυθι και τελειωνει στις δωδεκα τοτε που για ενα λεπτο ερωτευονται οι δειχτες του ρολογιου !
http://radiomagiclive.listen2myradio.com/
Jade μου νομίζω πως θα διαφωνήσω λίγο... Λες πως ο τρόπος που κοιτάς με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις είναι διαφορετικά πράγματα και πως ενώ το πρώτο αλλάζει το δεύτερο όχι... Εγώ νομίζω πως ο τρόπος που αντιμετωπίζεις κάτι αλλάζει ακριβώς όπως αλλάζει και η ματιά!!!
Ένα παιχνίδι που το είχες μικρός σαν ανεκτίμητο θησαυρό και καθόσουν με τις ώρες και το θαύμαζες και το κρατούσες κρυμμένο μην τύχει και χαλάσει, σήμερα που πια αυτό το παιχνίδι στα μάτια σου είναι αλλιώτικο, δεν το κρύβεις και δε σε νοιάζει αν σπάσει. Δεν άλλαξε αυτό... Εσύ άλλαξες κι ο τρόπος που το κοιτάς οπότε αυτόματα το αντιμετωπίζεις διαφορετικά...
Το θέμα είναι τι γίνετε στην περίπτωσή που εσένα συνεχίζουν να σου αρέσουν τα παιχνίδια κι απλά αυτό το συγκεκριμένο έπαψε να είναι θησαυρός στα μάτια σου???
Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ με το παράδειγμα :)
kiss kiss
ΚΜΝΒ μου μου έχει περάσει από το μυαλό κι αυτή η εκδοχή...
Πάντως συμφωνώ απόλυτα!!! Είναι τόσο ωραία η ζωή κι έχουμε τόσα πολλά να πάρουμε από εκείνη!!!
ΠΑΦφεγγαρόσκονης με αγάπη!!!
Μάγε μου όπως είδες πέρασα :) Άργησα λίγο αλλά αύριο νωρίτερα :)
Φιλιά πολλά μαγικά!!!
Έτσι που το λες έχεις δίκιο.
Εγώ απλά μιλούσα για την "αντιμετώπιση" γενικότερα.. Δε μιλούσα για το συγκεκριμένο παιχνίδι που έπαψε να είναι θησαυρός στα μάτια σου, αλλά για το πως αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια εσύ και ακόμη γενικότερα, το πως αντιμετωπίζεις τα πράγματα που σου έμοιαζαν κάποτε "θησαυρός" και μετά σου φάνηκαν αλλιώτικα. Και αυτό είναι που μετράει. Γιατί αύριο μεθαύριο θα δεις πως, θα γίνουν και άλλα πράγματα έτσι.. Χθες ήταν το παιδικό παιχνίδι, αύριο μπορεί να είναι κάτι που σήμερα κρατάς σφιχτά σαν θησαυρό (και ας μην είναι παιχνίδι)!
Και αν όπως λες, αυτός ο μη θησαυρός πλέον δε σε νοιάζει αν θα σπάσει, τότε δε θα σε νοιάζουν πολλά που στο μέλλον θα σου είναι άχρηστα και αλλιώτικα.. Και αυτό δεν αλλάζει γιατί έτσι είσαι. Έτσι αντιμετωπίζεις αυτήν την αλλάγη του χρήσιμου, του τέλειου, του θησαυρού (πεςτοόπωςθες), σε κάτι άχρηστο, ή έστω σε κάτι έξω απ' τον παροντικό κόσμο σου αν θες. Η κατάσταση άλλαξε, τα αντικείμενα άλλαξαν, η αντιμετώπισή σου όμως είναι αυτή. Ήταν και θα είναι. Όχι? :P
(Και για να μην παρεξηγηθώ, δε μιλάω απαραίτητα για 'σένα, αλλά για κάποιον ο οποίος είναι στην κατηγορία του παραδήγματος που έθεσες..)
Και μιας και το ανέφερες..
Εμένα ας πούμε, τα πολύ πολύ αγαπημένα παιχνίδια μου με νοιάζει να μη σπάσουν ακόμη και σήμερα.. ^^
Και ας μην έχω τη διάθεση να παίξω, και ας μην είναι πλέον αυτός ο θησαυρός που ήταν τότε. Η ανάμνηση και μόνο του τέλειου παιχνιδιού, (τελείως προσωπικά) θεωρώ πως είναι αρκετά συμαντική για να τα προσέχω ακόμη και σήμερα σαν να ήταν να τα παίξω αύριο.. ^^
Ps: Μ' αρέσει πάντως που δείχνεις να σ' απασχολεί τόσο πολύ αυτή η αλλαγή της ζωής γενικά.. Δείχνει συνειδητοποίηση ατόμου και του τι γίνεται γύρω σου και πως δεν ζεις απλά, μαμ-κακά-νάνι όπως πολλοίιιι άλλοι.. ^^
Αυτά.
Πολλά είπαμε πάλι.
Καληνύχτες. :)
Jade το πόσο μου αρέσουν οι αναλύσεις που κάνουμε δε φαντάζεσαι!!! Αφού σκέφτομαι να διαφωνήσω πάλι για να το συνεχίσουμε :Ρ
Πάντως από ότι καταλαβαίνω εσύ αυτό που εννοείς είναι η στάση ζωής κάποιου... Ως προς αυτό λοιπόν δε μπορώ παρά να συμφωνήσω!!!
Κι εγώ πάντως, το ίδιο συμπεριφέρομαι στα παιχνίδια-θησαυρούς που είχα!!! Η αδερφή μου από την άλλη μου τα έχει τσακίσει όλα :Ρ
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!
Είδες? Προσπάθησα να είμαι σύντομη :Ρ
Καλό υπόλοιπο ημέρας!!!
Χαχαχα!
Σκέφτομαι να διαφωνήσω επίτηδες λέει!! xD
Μην ανυσηχείς, αν είναι αυτό το θέμα σου μπορούμε να διαφωνήσουμε και σε πολλά άλλα θέματα που θα 'ρθουν!..
...Αδέρφια, τι να πεις!!
Όντως, ήσουν σύντομη! Άντε θα είμαι και εγώ.. :P
Καληνύχτα!
:*
Δημοσίευση σχολίου