Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια! Σαν χθες μου μοιάζει! Κι ακόμα δεν έχουν λιγοστέψει οι στιγμές που νιώθω πως θα κλείσω τα μάτια μου κι όταν τα ανοίξω όλα θα γίνουν ένα κακό όνειρο! Γιατί δεν είναι μόνο η έλλειψη που πονάει και το κενό που κανείς και τίποτα δε μπορεί να καλύψει... Αλλά αυτή η περίεργη αίσθηση που όλο και πιο έντονη γίνετε μέσα μου... Η αρχή της αντίστροφης μέτρησης!
Θυμάσαι τα σπιτάκια από τραπουλόχαρτα? Είναι λες και εκείνη τη μέρα τραβήχτηκε ένα χαρτί και γκρεμίστηκαν όλα!!! Διαλύθηκαν!!! Άλλα χάθηκαν, άλλα πέσανε εδώ κι εκεί κι άλλα τα παίρνει μακριά ο αέρας... Ποτέ πια δε θα είναι μαζί... ποτέ πια δε θα γίνει σπίτι από την ίδια τράπουλα!!!
Κυριακή 03/02/08!!!
Μου λείπεις!!!
Θυμάσαι τα σπιτάκια από τραπουλόχαρτα? Είναι λες και εκείνη τη μέρα τραβήχτηκε ένα χαρτί και γκρεμίστηκαν όλα!!! Διαλύθηκαν!!! Άλλα χάθηκαν, άλλα πέσανε εδώ κι εκεί κι άλλα τα παίρνει μακριά ο αέρας... Ποτέ πια δε θα είναι μαζί... ποτέ πια δε θα γίνει σπίτι από την ίδια τράπουλα!!!
Κυριακή 03/02/08!!!
Μου λείπεις!!!
4 καρδιες αγγιξα ❤:
Πέντε χρόνια.. χμμ δεν σε ξέρω τόσο καιρό και προσπάθησα είναι η αλήθεια να ξεχωρίσω τα όσα συνέβησαν όλο αυτόν τον καιρό.
Όμως, είναι γεγονός πως η απώλεια μας σημαδεύει όσο υπάρχουμε.
Μια συντροφική αγκαλιά μικρό μου και αληθινή αγάπη!
Margo μου με γνώρισες λίγο αργότερα και είναι λογικό να μην συνδέονται τα γεγονότα αν και είχα κάνει αναφορές στο παρελθόν...
Η απώλεια, ειδικά όταν είναι ενός ανθρώπου άρρηκτα συνδεμένου με τη ζωή σου, μπορεί να γίνει αφόρητη ακόμα και μετά την πάροδο των χρόνων!
Σε φιλώ γλυκά φίλη μου!!! Την αγάπη μου σου στέλνω!!!
Να τι παθαίνει κανείς όταν δεν λαμβάνει έγκαιρα τις αναρτήσεις των αγαπημένων φίλων του...
Απώλεια... αυτή η λέξη από μόνη της σφίγγει την καρδιά και καμιά λέξη δεν μπορεί να την απαλύνει όσα χρόνια και αν περάσουν...
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς!
Στεφανία μου δεν πειράζει που αργούμε σημασία έχει που τελικά βρισκόμαστε :)
Συμφωνώ απόλυτα!!! Είναι τόσο σκληρή αυτή η λέξη κι ακόμα πιο σκληρή η ουσία της...
ΠΑΦφεγγαρόσκονης φίλη μου!!!
Δημοσίευση σχολίου