Blogger Widgets
topbella

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Θάλασσα μάνα...

Την επισκεύτηκα χτες. Νομίζω πως χάρηκε που με είδε. Κουνούσε τα στολίδια της πέρα-δώθε, κι ένιωθα πως με χαιρετούσε χαμογελώντας. Κατάλαβε πως θα πήγαινα να την συναντήσω κι έστρωσε στο δρόμο το δικό της χαλί. Κι όταν έφτασα δίπλα της με χάιδεψε στο πρόσωπο με ένα χάδι αλλιώτικο,που μόνο εκείνη ξέρει να δίνει. Ξεκίνησε το χορό θέλοντας να με πάρει κοντά της κι εγώ πόσο ήθελα να πάω. Είχε βάλει τα καλά της, τα αστραφτερά της και με φώναζε. Δε μπόρεσα να αντισταθώ στο κάλεσμα της. Πήγα κοντά της! Δίπλα της! Ήξερα πως θα' ρθει η ώρα για να φύγω μα μου αρκούσε μόνο να την δω μια στιγμή. Έφυγα! Μα της άφησα το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα, ότι πιο πολύτιμο έχω να δώσω... Της άφησα την καρδιά μου. Α.Γ.Selena
Θαλασσοκράτορα ήσουν κι εσύ εκεί... Σε είδα!

3 καρδιες αγγιξα ❤:

logia είπε...

Η θάλασσα μάνα, όλη μια αγκαλιά, ξέρει να πνίγει καημούς, να ακούει καρδιές, να μαλάζει ψυχές.Η Θάλασσα μάνα, όλη μια αγκαλιά, ξέρει να σκορπά τη δροσιά της στις πονεμένες πληγές και ν' απλώνει το γαλάζιο της βαθειά στα μάτια, τόσο που φεύγοντας από κοντά της να νιώθεις εξαγνισμένος

Ανώνυμος είπε...

Τι να πώ τώρα.
Οχι δεν έχω τίποτα να πω.
Τιποτα απολύτως.
Ισως μόνο.....
Οχι καλύτερα τίποτα.

A.G.Selena είπε...

logia μου

Με λίγα λόγια είπες τόσα πολλά...
Ευχαριστώ για το πέρασμα...

Θαλασσοκράτορα μου

Ήσουν εκεί σε είδα αλήθεια...
Δε χρειάζεται να πεις τίποτα
νομίζω πως σε νιώθω...

Η Φωτό Μου
A.G.Selena
Κάθε φορά που ένα παιδί λέει ότι δεν πιστεύει στις νεράιδες, κάπου κάποια νεράιδα πεθαίνει. James Barrie
Προβολή πλήρους προφίλ